Konsekracja

  Konsekracja jest dziełem Boga, Jego darem. Członkowie instytutów świeckich, odpowiadając na ten dar, zobowiązują się do zachowanie rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, aby przez radykalizm ewangeliczny dzielić doświadczenia Jezusa i Go naśladować.

Świeckość

  Świeccy konsekrowani przeżywają rady ewangeliczne żyjąc w świecie, nie oddalając się od niego. Świat jest miejscem teologicznym ich powołania, a świeckość darem i zadaniem. Są w świecie, choć nie ze świata, dla świata i od strony świata.

Apostolstwo

  Członkowie instytutów świeckich są konsekrowani dla misji, wyrażają i realizują swoje powołanie w apostolskiej aktywności w tych środowiskach, w których żyją, pracują, do których czują się posłani. Jako zanurzeni w świecie znają jego problemy, mają możliwość nawiązywania kontaktów z ludźmi i niesienia im wsparcia, zwłaszcza duchowego. Jednocześnie ich sposób życia staje się znakiem dla wielu i świadectwem, że można żyć Ewangelią na co dzień.

INSTYTUT ŚWIECKI

    Wspólnota osób, które żyjąc w świecie przynależą do Boga. Członkowie instytutów realizują swoje radykalne, całkowite oddanie się Bogu i służbę ludziom poprzez praktykę rad ewangelicznych w środowisku, w którym żyją. W codzienności osób należących do instytutów świeckich przenikają się wzajemnie trzy elementy:

konsekracja,

świeckość,

apostolstwo.

    To staje się wyzwaniem dla chrześcijanina: wyzwaniem, by stać się twórcą nowej syntezy pomiędzy najwyższą możliwością przylgnięcia do Boga i Jego woli, a najwyższą możliwością uczestniczenia w nadziejach, udrękach, i cierpieniach świata, by kierować go ku planowi całkowitego zbawienia, jaki Bóg Ojciec objawił nam w Chrystusie i ustawicznie daje nam do naszej dyspozycji poprzez dar Ducha Świętego.
(Por. Jan Paweł II, Przemówienie z okazji 50 rocznicy Konstytucji Prowida Mater Ecclesia).

    Misją instytutów świeckich jest dawanie świadectwa zbawczemu dziełu Boga we wszystkich okolicznościach, w których żyje i umiera człowiek. Głoście piękno Boga i Jego stworzenia. Za przykładem Chrystusa okazujcie posłuszeństwo miłości. Bądźcie ludźmi odznaczającymi się łagodnością i miłosierdziem, którzy umieją iść drogami świata czyniąc tylko dobro. W swym życiu stawiajcie w centrum ewangeliczne błogosławieństwa. (Por. Benedykt XVI do uczestników międzynarodowego kongresu w 60 rocznicę Konstytucji Provida Mater Ecclesia).

    Czymś rewolucyjnym w Kościele było ustanowienie przez Piusa XII konstytucją apostolską Provida Mater Ecclesia nowej formy życia konsekrowanego, jaką są instytuty świeckie. Od tego czasu czynicie wiele dobra w Kościele z odwagą, bo trzeba odwagi, by żyć w świecie. Liczni z was mieszkają samotnie, a przez wasze mieszkania przechodzi wielu ludzi; niektórzy zaś żyją w małych wspólnotach. Prowadzić na co dzień życie w świecie, a jednocześnie strzec tego wymiaru kontemplacyjnego, skierowanego ku Bogu i zarazem w konfrontacji ze światem kontemplować rzeczywistość tak piękno świata, jak i wielkie grzechy społeczeństwa, odstępstwa zawsze wiąże się z napięciem. Dlatego wasze powołanie jest fascynujące, bo prowadzi tam, gdzie chodzi o zbawienie nie tylko osób, ale instytucji, tylu świeckich instytucji koniecznych na świecie. Myślę zatem, że Kościół konstytucją apostolską dokonał czegoś naprawdę rewolucyjnego. Życzę, byście zachowali zawsze tę postawę pójścia dalej i co więcej, wchodzenia tam, gdzie rozgrywa się los wszystkiego: polityki, gospodarki, edukacji, rodziny właśnie tam! (Por. Papież Franciszek do uczestników spotkania włoskich instytutów świeckich).

Istotna w realizacji misji w świecie jest dyskrecja odnośnie przynależności do Instytutu Świeckiego Misjonarek Królewskości Chrystusa. Dyskrecja ta wynika z wyboru umniejszenia i pełnej świeckości dla większej wolności działania i stawania się profetycznym znakiem w świecie i w Kościele. (Por. Konstytucje, art.12)

stopka serwisu